SENİ ÇİZDİM

Loading

Yaşadığım ilk korku bugünkü sessizlik

Yavaş yavaş içime işleseydi bari kokun,

Telaşımın kusuru burada beni devredişin

Yol ararım yalnız gözlerinden, endamından

Beklerken titrerdi ellerim gözlerinin heyecanından.

Hem gece hem gündüz kaçırdığın bakışların

Kim bakıyorsa Dünya’nın derdini itiyor kendinden.

Sevdaya dahil değildi beklediğim dakikalar,

Kurduğum üç cümlenin hazin sonla bitmesi...

Yangınım akıyor yüreğimden ellerime

Yollarımın kapanışı kaçırdığım nefesin,

Uzaktan ağır ağır konuşan rüzgârla

Saçlarının kargaşasında dirliğim düzenim.

Umudumun sesiydi duyduğum şen kahkahaların.

Defterimin ortasında seni çizen iki satır şiir

Zannetme şairi benim!

Sensin benim ustam,

Sendin benim zamanım,

Şairim, vatanım ve tabii varlığım.

Durmayan gözyaşlarım ciğerime akar şimdi

Ruhum, sana gelen dalgaların içindeydi

Sebebi halin olmayı dilemek gibi şu kuşlar

Son zamanların müthiş coşkusu kaplardı

Hüzün ve hassaslığımın üstünü

Deştim kendi ellerimle yine geçmiş yaramı

Bir küçük notada duyduğum huzuru

Sana esen rüzgarın üstündeydi ışığım

Yine ağır ağır solarken ela gözlerim,

Bir bilsen ne isterdim bakışlarımı

Bakışlarında buluşturmak...

Rengin içinde düşledim seni, kainatın ortasında

Kainatı görmek gibiydi...

Kâinatı bilmek gibiydi...

Gözlerimle gözlerimde kalman gibiydi

Hiç bilemeyecek olman yakıyor nefesimi

Almadan duramam zaten ben de

Sesini, nefesini...

Her gün aynı yollar aynı yerler,

Sebep olduğun boşluğun içinde yanarak

Hüznün ve hassaslığımın acısını taşırayak

Bu pazarda sahipsiz bir akıl ve suç benimki

Tek vuruşta düşen hayallerin kırgınlığı

Hepsi

Şimdi hesabını kimden soracak

Kimden isteyecek şimdi kitabın bedelini.

Nebahat Yurtseven