KALP ÇİÇEĞİ
Şu efsunlanmış kalbimin sahibi nerde ?
Cennet bahçemin solmayan tek gülü,
İki gözümün çiçeği savrulan yerde.
Altın kalbi olmuştu hep başımın tacı,
Geldiğini zannettim yine karanfil kokulum.
Son duamı ettim güneş doğmasın diye,
Giden gökkuşağımdı benim tek korkum.
Açan güneşdi solduran hayat ışığımı,
Tutkulu zanlarım zaten benim neyime.
Bir gözyaşı kaldım sunamdan kalan,
Düştüm artık gamzenden derine.
Mehmet Fatih Şeker
Yorumlar
Yorum Gönder