TELAŞ

Loading

Şehre lapa lapa telaş yağıyor yine,

Yüzlerdeki derin çizgiler, bir saati kovalıyor.

Bir çocuk, sıkı sıkı sarılıyor annesinin eline,

Kuşlar, sonsuz derinliklere kanat çırpıyor.

Banklarda acele yapılan sohbetler kulakları tırmalarken;

Bir yaşlı, ötede dinliyor kaybettiği gençliğini.

Bir çocuk yolların nereye vardığını bilmeden koşarken,

Anne sandıktan çıkaramıyor özgürlük pelerinini!

Her vakit dolup taşarken yollar hiddetli adımlarla,

Birisi adım atamıyor, ruhunu biraz da olsun dinlemeye.

Bir sevgili, yemin etmiş sanki konuşmamaya adamlarla.

Herkes, pastasındaki mumları harcıyor geçici telaşlarla.

Rüveyda Arısüt