SENFONİ
Yürüyor, yürüyor ve yürüyorum…
Tabana kuvvet ey ayaklarım!
Çileli ömrün üstünde senfonide dans eder gibi adımlarım.
Bir kuşun kafesinden ayrılışı gibi ayrılışım
Sussun artık keder, bırakın beni gideyim.
Gidiyor, gidiyor ve gidiyorum…
Kemanın kekremsi tellerinden çıkıyor kaderim.
Bir sahafın tozlu rafındaki kitapta can çekişen bir karakterim.
Donsun donduğu kadar bu şehirde ciğerim.
Giydirin hükmümü, hüznüm sevgimi geçsin de öleyim.
Ölüyor, ölüyor ve ölüyorum…
Uzanıveriyor gövdem musallaya.
Dalıyorum hiç bilmediğim ama sevdiklerimin kalbimde yattığı derin uykuya.
Sıralanır mı bilmem insanlar boydan boya.
Aksın sel gibi göz yaşları, inanasım gelirse yüzüme tüküreyim!
Ece Keleş
(Gazi Eğitim Fakültesi - Türkçe Öğretmenliği 4.Sınıf)
Dünyanın en güzel arkadaşının kaleminden kopan bir şiir damlası ancak bu kadar güzel olabilirdi. Ellerine sağlık güzel kızım, kendin gibi harika bir şiir yazmışsın💜
YanıtlaSil