KENDİNİ ARAYAN KARINCA
Bir gün bir karınca,
Hava kararınca,
Başladı bir yolculuğa,
Biraz ilerde gördü bir pul,
Gri renkli havalar gibi derindi gözlerinde,
İnsan çıktı bizim karıncanın yoluna,
Yardım etmek istedi ona,
Hikaye de bu ya,
Bizim insan "3.şahıs",
Aşkta 3.şahıslara yer yoktu,
O da gönlünce kavuşsun istedi karınca,
Sözü verelim bizim insana,
Bir gün gördüm bir karınca,
Hava kararınca,
Üstünde bir pul yüküyle seyahatte,
Yükünü boşuna taşıyorsun,
Bekledim bırakmasını,
Yüktür belki yorulur,
Ağzından alıp ona yük yerine seveceği bir yiyecek mi versem düşündüm,
Bir işaret bekledim,
Düşürdü bizim karınca yükünü,
Aldım önüne koydum yiyeceğini,
Kavuşsun ben kavuşamadım sevdiceğime,
Karınca tekrar yükledi sırtına pulunu,
Bekledim belki görmemiştir,
Bu olay birçok kez vuku buldu,
En son karınca da haliyle yoruldu,
Dedim karıncaya görmüyor musun önünde yoksa görmek mi istemiyorsun,
Puldan da daha iyi değil mi önüne koyduğum,
Git paylaş arkadaşlarınla karnınız da doysun,
Yola devam etti küçük karınca,
Tekrar düşürünce,
Dedim madem pulda karar kıldı niyetin,
Attım önüne al sana pul,
Belki gururuma dokundu,
Verdiğim sevgiyi almak istemeyen insanlar geldi bir bir aklıma,
O yüzden kızdım bizim zavallı karıncaya,
Yorgun düştü bizim karınca,
Pul da yiyecek de sizin olsun,
Beni bana bıraksın,
Pul da o nimette,
Yolumu kaybettim,
Kendimi kaybettim,
Kendimi bulmakla meşgul olacağım diye mi düşündü,
Düşündüklerini onun yaptıklarını yaptığımda anladım,
Canın ne çok yanmış,
Özür dilerim karınca,
Körlük gibidir sevmek,
İlk önce kör olduğuna inanmak istemez insan,
Sonrası kör olduğunu kabulleniş,
Kör olduktan sonra tekrar göremeyeceğini sananlardır gerçek körler,
Karıncaya gelince yolunu buldu mu bilinmez,
3.şahsa gelince,
Kendini yeniden inşa ediyor,
Kendini yıkıp yıkıp yeniden...
Selin Hamurci
(Gazi Eğitim Fakültesi - Okul Öncesi Öğretmenliği 4.Sınıf)
Yorumlar
Yorum Gönder