GÖNÜLDEN YALNIZLIK
Bir çiçek kalmamış bu çöl gönlümde.
Hatıralar dönmüş birer birer leşe.
Ve ufukta gözlüyor yaşlı gözleriyle,
Ağlıyor çocukluğum, geldiğim bu hale.
Kurumuş gönül, görmemiş bir damla yaş.
Dostun umursamaz sözleriyle olmuş bir taş.
Keşke beni de özleseydi, susmasaydı saz.
Gelmez şimdi bahar, hiçbir kuş konmaz.
Dönmezdi bana kabus, yalnızlığım olmasa.
Ak bulutların arasından bir ses çağırsa.
Kumların arasındaki güneş beni yaka yaka,
Susturdu dilimi, yaktı küçük bir yara.
Göremedim çocukluğumu, serap beni kandırır mı?
Bana bir tebessümü dost sandırır mı?
Yaşayamadım gençliğimi, yar diye aldığımı,
Bir daha çalar da beni çölde bırakır mı?
Zeynep Baykal
Yorumlar
Yorum Gönder