Vuslat-ı Hicrân

Loading

Hicrânla yanan gönlümde feryâd-ü figân,  

Bir aşkın izinde, ruhumda kopan tufân.  

Mecnûn misâli yalnız dolaşırım çöllerde,  

Her zerremde saklı hasretine yanan nişân.

Gözlerinde bahâr, dudaklarında zâr u lâl

Sanki cennetimdir o cân-ı latif-i hayâl.  

Sensizlik içinde her ânım bir hüsrân. 

Bir anlık vuslat ki ruhuma cân ey zülâl!

Leylâ’nın adıyla süslenen mübârek yolda,  

Kavrulur ruhum pervâne gibi hâr-ı aşkda.  

Vahdet-i vücûduna ermiş bu âh u zâr ki,

Sonsuz sevdâmızdır gönlümdeki yolda.

Düşlerde buluşur mâh-ı muhabbetin izi,  

Her bakışında biter bu hâzin âzâbın sisi.  

Özleminle başlar her gün rü'yâ-i bî-hudûd,  

Sensizli günlerim, birer cân-ı mihânî gibi.

Bayram Yıldırım

(Gazi Eğitim Fakültesi – Türkçe Öğretmenliği 3.Sınıf)