Kayıp Aşk

1

 Kayıp Aşk

Ben bir efsunun ortasında

Saçımı rüzgâra, gönlümü sana salmışım

Mahzun buselerinle yandı canım

Dinmedi ardından akan gözyaşım

Eller inanmazdı ihtirasıdır gönlün diye

Onlara kanıp da yüz çevirmedim sana

Kaldı ki göz yumdum erdem perdenin ardına saklanmış yalanlarına

Elini tutmaya uzanmıştım yolunda birlikte olmaya 

Aşkındı iştahımı kesen de gözüme perde indiren de

Uykumu bölüp sana seslenen de

Yarım kalan ölüm hikayeni hatırladıkça

Ellerimi buz kesen de

Boynun kıldan incedir madem vefaya

Ne diye gözlerimden dökülür o buğulu yaz hâlâ

Ne diye bu duymadığın hüzün

Tutmadığın sözün, veremediğin solgun gülün

Tek dileğim artık gitmen 

Bırak boşluğun kalsın tabutunu taşıyan ruhumda 

Yaşadım seninle anıları sessiz geceler boyunca 

Sen olmasan da orada

Tek dileğim artık gitmen 

Her şeyinle, her halinde

İstemem hayallerimi süsleme

Bırak, hiç tutmadığın elime değme

Bir bakışımdan yüreğimi okuyan

Dizelerce şiir yazan adam

Köşeyi dönünce çıkıverse

Baksa yine yüreğime

Göremez bu defa kendini

Mezarını kazdı, ellerini açtı 

Bir bir yok ederken anıları

Dost edindi yalnızlığı

Susturan da susan da sensin

Haykırmak isterken canımdan

Bastırıp dudaklarını 

Diri duyguları toprağa gömen de sensin

G. U.