Genç Kalemler Topluluğu

Dildâr     Leyla oldum, Aslı oldum, Şirin oldum belki sana Ama ben hiç böyle deli divane olmadım Nedir bendeki bu akılalmaz hâl? Biliyorum bu sevda karşılıksız  Ama gönül ne anlar bundan  O bir tek seni  Bir tek sevdasını bilir  Gözlerin sanki yemin etmiş gibi  Gözlerime değmemek için  Gönlün niye bu kadar inat eder? Beni gönlüne almamak için  Periza Eşki   Türkçe Öğretmenliği 2. Sınıf 

YAD ELLER Gece, siyah saçlarını dağıtırken Sen dağıttın içimi, Belirsizlik tuzağına düşmüşken, Geldi daha beteri. Viraneyim her gördüğümde,   Gelmeni bekliyorum saatlerce, Her gün aynı terane, Yanımda istiyorum sadece. Göz göze gelmeye korkar, Dert başa sarar,  Yad eller seni arar, Can evimde bir telaş var. Songül Yıldızlı ( Türkçe Öğretmenliği 2.sınıf )

Dostluğun içinde bir karanfilim Yalnızlığın içinde bir kasımpatı Tutkularım bir erguvan ağacı İsteklerimse lavinia Bir kardelen olmak isterim Hemen, şimdi! Lalerimse sarı, beyaz, pembeleriyle Dolsun, dolsun gönlüme Bir yuva açsın çiçeklerim O yuvada bir gözlerinizin rengini unutmam Bir gülüşünüzü Papatyalar yeşertmişim içime ki ben, papatyaları da sevmem. Bir kardelen olmak isterim hemen, şimdi. Zorluğa rağmen zuhûr etmek, Tevâzuluğu esirgememek, Zarâfetten giysilerle Yorgun, bitkin düşmek, oluruyla! Bir kardelen olmak isterim, Ben, şimdi. Ben bi’ kardelen çiçeği Siz, Bayım, siz bi’ kar tanesi Bir kardeleniniz olmak isterim hemen, şimdi… Beyza Genç (Gazi Eğitim Fakültesi - Türk Dili ve Edebiyâtı Öğretmenliği 3.sınıf)

Bir bakışın ile ettin beni zail. Bir gelişin ile ettin beni nail.  Bir duruşun ile ettin beni hayran. Bir selamın ile ettin beni candan. Bir sohbetin ile ettin beni kendine sarmaşık. Bir gidişin ile ettin beni karmaşık.  Gamze Biliş  (Gazi Eğitim Fakültesi–Türkçe Öğretmenliği 2.sınıf) 

Saat Yediye Geliyor    Köşe başını döndüğümde geride bir şey unuttuğum aklıma geldi: Çocukluğum. Evet, çocukluğum. Saat yediye geliyordu. Binadan üç can çıktı. Nesi var Rüstem? Ayağı ezilmiş, yanındakinin de kolu kopmuş. Şu çocuğun nesi var? Bilmiyoruz, konuşmuyor ahraz herhalde. Herhalde. Sabah olmuş, nerede benim kahvem? Hâlâ neden yakmadın sobamı? Saat yediye geliyor, Paşa gelir birazdan. Muhakkak gelir .  Geçtiğim köşe bana çok şey anlatıyordu. Âdeta benimle konuşuyor, beni azarlıyordu. Sen hiç çocuk olmadın, zaten bunu hak etmedin de sen. Senin nene lazım çocuk olmak. Sana ne lazım parkta oynamak, okula gitmek. Sen adam olarak doğdun ve hep öyle kalacaksın.  Aslında doğru değildi, bir zamanlar çocuktum. Fakat o sese karşı çıkacak mecalim yoktu. Cevap vermedim, devam etti. Hem sen çocuk olsan evdeki garibanlar ne yapacaktı? Hepsi eline bakıyor. Yedi nüfus! Evet, yedi. Ne yapmalıydım? Onları da mı terk edecektim?  Bütün bu düşüncelerin ağır tesiri ile köşe ba...

Dil Sohbetleri     21. yüzyılda yaşayan şanslı bireyler olarak hayatımızı kolaylaştıran onlarca hatta yüzlerce araca sahibiz. Mutfak aletleri, taşıtlar, telefonlar, bilgisayarlar, tabletler. Bunların hepsi bizi gerçekleştirmek istediğimiz sonuca ulaştıran araçlardır. Peki günlük hayatta en çok kullandığınız aracın ne olduğunu düşündünüz mü? Cevabınız pekâlâ her gün saatlerce sevgilinizle mesajlaştığını telefonunuz, başında dakikalarca uykusuz beklediğiniz kahve makineniz olabilir. Cevap ne yazık ki bunlardan birisi değil. Hepimiz bir gün içerisinde onlarca insanla iletişim kuruyoruz. Bu iletişimi ne ile kuruyoruz? Tabi ki dille! Tüm işlerimizi konuşarak, iletişim kurarak halletmiyor muyuz? Cevap dilden başka ne olabilir? Günümüzde sahip olduğumuz her şeyi, geçmişimizi aktaran en önemli araç olan dile borçluyuz. “ Dil, insanlar arasında anlaşmayı sağlayan tabiî bir vasıta, kendisine mahsus kanunları olan ve ancak bu kanunlar çerçevesinde gelişen canlı bir varlık, temeli bilinm...