ZİNDAN
Karanlıktayım, zifiri bir karanlığın ışığında. Yalnızım, vehminden körelmiş aynaların karşısında. Bir dilek perisi göklerden üflüyor sanki, Toz bulutlarının içerisinde birer toz tanesi. Bahtı kara bir cemalin gökyüzüne bakışı, Haykırıyor, "bir tane olsun bu toprağa sığar mı?" Kimselerden bir kimsenin kimsesiz evlatları, Duyuyor mu karanlığın sessiz çığlıklarını? Duvardan gelen kederi andırır bir sesi, Göklere yükseliyor nicelerinin umutsuz velvelesi. Bir yol arıyor her biri duyurmak için sesini. İşte, Kapalı zindanların bembeyaz penceresi. Bayram Yıldırım